Het is 30 augustus 2023. Vanavond komt ons Rotterdamse reisgenootgezelschap voor het eerst bijeen. Een groep bestaande uit 21 leden die - gedurende de 1,5 jaar dat zij bijeenkomen - onderzoeken hoe we tot praktijken van liefdevol samenleven kunnen komen. De groep kent grote verschillen. Sommigen leden hebben stipt om 18.00 uur thuis gegeten, anderen schuiven zonder aarzeling bij ons aan tafel. De ene is praktisch opgeleid, de volgende spreekt met het hart op de tong en weer een ander is hartstikke introvert. We hebben jong en oud in één ruimte, mensen met uiteenlopende culturele achtergronden. Verschillen in gewoonten, inkomenssituaties – noem maar op – vanavond is iedereen verbonden door nieuwsgierigheid. 

De verbeelding van een liefdevol samenleven - met gelijkwaardigheid en rechtvaardigheid als belangrijke pijlers - roept ook de vraag op wie daarover mag mee beslissen. Wiens belangen en behoeften worden centraal gesteld? Dat vraagt om ruimte voor gemarginaliseerde perspectieven, stemmen en posities. En het vraagt om ontmoeting tussen deze perspectieven en die van mensen voor wie het vanzelfsprekend(er) is dat er naar ze wordt geluisterd. Juist in de samenkomst van mensen wiens levens van elkaar verschillen, ligt de mogelijkheid om tot nieuwe verbeeldingen te komen die de bestaande orde ter discussie stellen. 

Tegelijkertijd is het belangrijk om te benoemen dat ‘het verschil’ op een bepaald niveau ook verdwijnt, zodra je elkaar leert kennen. Er is ook veel wat we delen. Hoewel onze onzekerheid andere uitingsvormen kent, voelen we allemaal de last van de druk in deze samenleving. Ervaren we allemaal hoe hard het samenleven soms is. We zoeken met elkaar naar een evenwicht waarin we allen onze kwetsbaarheid erkennen, zonder de verschillen te bagatelliseren. Want die zijn er: sommigen van ons worden zoveel minder beschermd door de systemen in onze samenleving dan anderen. Lopen zelfs meer risico door beleid dat wordt gevoerd. En ook voor die confrontatie is ruimte. 

‍

Zachte avonden

Ook onze verlangens zijn niet zo heel verschillend. Sommigen van ons hebben hun wortels buiten Nederland liggen. Hebben hun moeder al 18 jaar niet gezien. Ieder van ons begrijpt hoe diep het verlangen is om je moeder weer even vast te houden. Om je dochter van negen aan haar voor te stellen. 

We delen ook het geloof dat het anders kan en moet. En daarom komen wij al zeven maanden iedere maand samen. Om lief en leed te delen. Soms voelt de zorg van een ‘vreemde’ zoveel zachter dan de zorg van iemand dichtbij.

Deze groep leeft wat we met Collectief Kapitaal beogen. Een aantal mensen uit deze groep noemt onze bijeenkomsten ‘zachte avonden’. Een plek waar je kunt helen van het wantrouwen in de wereld. 

We ontmantelen vooroordelen en angsten. Onverwachte inzichten – bijvoorbeeld dat iemand met geld, ook in angst kan leven – leveren ontroerende momenten op. “Je gaat het pas zien, als je het door hebt”. Dat geldt heel sterk voor de belevenissen van het reisgenootschap. 

Weer een mooi voorbeeld van onze zoektocht om het ongrijpbare tastbaar te maken. Hoe maken we anderen hier deelgenoot van?

Je kunt er over vertellen, je kunt er over lezen; maar het hele reisgenootschap was het erover eens dat ‘proefondervindelijk’ de beste weg is. We gaan meer mensen dit zelf laten ervaren. We werken aan de Collectief Kapitaal ‘experience’.